บทบาทพระสงฆ์นักพัฒนากับการศึกษาศีลธรรมในโรงเรียน MONKS’ ROLES IN THEIR SOCIAL DEVELOPMENT AND ETHIC STUDIES IN SCHOOLS

Abstract

      พระสงฆ์นักพัฒนากับการศึกษาศีลธรรมในโรงเรียน หรือพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน หรือครูพระนั้นเป็น ทั้งครู เป็นทั้งพระที่ต้องทำหน้าที่สั่งสอนให้เยาวชนได้ทั้งวิชาความรู้และคุณธรรม ดังนั้นหลักการจัดการศึกษาจึงต้องอ้างอิงทั้งทางโลก ในระดับสากลและระดับชาติ

ในทางธรรม คือหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา การสอนศีลธรรมในโรงเรียนเป็นยาหม้อใหญ่ แต่มีประโยชน์ต่อประเทศชาติบ้านเมือง สร้างพลเมืองที่ดีให้กับประเทศชาติ ให้ความรู้ทางพระพุทธศาสนาแก่นักเรียนสร้างภูมิคุ้มกัน ยกระดับคุณภาพกาย วา จา ใจ ให้นักเรียนเป็นคนดี สร้างคนดี ให้เป็นที่จดจำ รักษาวัฒนธรรมอันล้ำค่าและเป็นผู้นำศรัทธาของชุมชน โดยอาศัยนโยบายสามดี ทางพะพุทธศาสนา คือ

ประการที่หนึ่ง ต้องคิดดี พูดดี ทำดี เริ่มที่คิดดี คิดบวกให้ตนเองและผู้อื่นมีความสุข ความเจริญ

ประการที่สอง คือ รู้ดี สามารถดี รู้ดีคือให้มีความรู้ทั้งทฤษฎีและปฏิบัติให้แม่นยำ สามารถดี คือฝึกฝนให้เกิดความเชี่ยวชาญ นำความรู้ความสามารถไปใช้ให้เกิดประโยชน์กล่าวคือการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบมีคุณธรรม

ประการที่สาม คือ ถูกดี ถึงดี พอดี ถูกดี คือทำดีให้ถูกเรื่อง ถูกที่ ถูกเวลา คือต้องรู้จักบทบาทหน้าที่ เป็นสำคัญ ถึงดี คือ ทำดีต้องให้ถึงเป้าหมาย ให้บรรลุวัตถุประสงค์ พอดี คือทำให้พอเหมาะ พอสมควร เดินทางสายกลาง โดยการใช้แนวทางการสอนศีลธรรม คือ ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ

     Monks have played the important role in not only enhancing youth’s ethics, but also instructing both youth’s academic knowledge and morality. Thus, the principle of educational administration must be referred from both universal and national resources.

In terms of the Dharmma principles, teaching moral lessons in schools like bothersome guidelines is vital for our country; moreover, youth’s good citizenship, academic services on Buddhist studies, mental protection, as well as well-mannered conducts are all needed for maintaining communities’ cultural preservation, and community leaders’ faith. The three major religion policies implemented for the development of monks’ roles are as the follows:

1)  Thinking well, saying well, doing well, as well as initializing good thinking are all supported for monks’ and other outsiders’ happiness;

2)  Having good academic knowledge and skillful performances: Having good academic knowledge refers to monks’ insightful theoretical concepts and accurate practices are identified; moreover, the skillful performances refer to monks’ practices can be all implicated for their good manners and moral awareness, and

3)  Monks must know the important role, they should do something in appropriate time and the right place: it refers to monks’ roles should be signified in addition. The setting goals refers to doing goodness, it should be geared towards, also behaving well refers to do something with the middle way based on the implementation of moral instruction related to Dharma doctrines, practices, and enlightenment attaining.