การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคประเทศไทย 4.0 Buddhist Propagation in Thailand 4.0

Abstract

ประเทศไทยได้กำหนดนโยบายในการพัฒนาประเทศโดยเริ่มจาก “ประเทศไทย 1.0” เน้นการเกษตรเป็นหลัก เช่น ผลิตและขาย พืชไร่ พืชสวน หรือการเกษตรเบื้องต้นเป็นหลัก ต่อมาเป็น “ประเทศไทย 2.0” เน้นอุตสาหกรรมแต่เป็นอุตสาหกรรมเบา เช่น การผลิตและขายรองเท้า  เครื่องหนัง เครื่องดื่ม  เครื่องประดับ เครื่องเขียน กระเป๋า เครื่องนุ่งห่ม เป็นต้น และในปี พ.ศ.2560 จัดอยู่ในยุคที่สามเรียกว่า “ประเทศไทย 3.0” เป็นยุคอุตสาหกรรมหนักและการส่งออก เช่น การผลิตและขาย ส่งออกเหล็กกล้า รถยนต์ กลั่นน้ำมัน แยกก๊าซธรรมชาติ ปูนซีเมนต์ เป็นต้น และอีกไม่กี่ปี ประเทศไทย 4.0 ซึ่งรัฐบาลโดยการนำของพลเอกประยุทธ์  จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ได้กำหนดทิศทางในการบริหารประเทศ โดยมีวิสัยทัศน์ว่า “มั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน” การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคประเทศไทย 4.0 จึงเป็นเรื่องที่ท้าทายความสามารถของพระสงฆ์ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้นำของพุทธบริษัททั้ง 4 ว่าจะสามารถเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสถานการณ์ปัจจุบันที่จะถึงนี้ได้อย่างไร พระสงฆ์ผู้เผยแผ่พระพุทธศาสนาต้องยึดอุดมการณ์ หลักการ  และวิธีการในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา นอกจากนี้ยังต้องให้ศาสตร์สมัยใหม่ เช่น หลักการบริหารจัดการแบบ PDCA  ของเดมมิ่ง (Deming) และหลักการทำงานให้ประสบผลสำเร็จ คือหลักอิทธิบาท 4  เมื่อนำหลักการของพระพุทธศาสนาและศาสตร์สมัยใหม่มาประยุกต์ใช้ในการเผยแผ่เชื่อได้ว่าพระพุทธศาสนาจะมั่นคงสถาพรตลอดกาลนาน