บทบาทพระสงฆ์กับการเผยแผ่พระพุทธศาสนา THE ROLE OF BUDDHIST MONKS AND THE PROPAGATION OF BUDDHISM

Abstract

บทคัดย่อ

พระพุทธศาสนาอุบัติขึ้นในดินแดนชมพูทวีป เมื่อ ๒๖๐๐ กว่าปีมาแล้ว ท่ามกลาง
เจ้าลัทธิที่สำคัญ ๆ และนักปราชญ์ทั้งหลาย ที่พยายามเผยแผ่ลัทธิของตนเองด้วยวิธีการต่าง ๆ เพราะในสมัยนั้น มีการแสวงค้นคว้าหาสัจธรรมกันมาก ผู้คนพากันค้นหาโมกขธรรมเพื่อหาอุบายการหลุดพ้นจากความทุกข์อย่างจริงจัง ภายหลังจากที่เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกผนวช และในเวลาต่อมาได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในวันเพ็ญเดือนวิสาขมาส คือ วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ หลังจากนั้นพระองค์ก็ได้เริ่มออกประกาศพระพุทธศาสนา และส่งพระสาวก
ออกเผยแผ่หลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาในชมพูทวีปตั้งแต่สมัยพุทธกาล โดยมีสาวกรุ่น
แรก ๆ ในขณะนั้นจำนวน ๖๐ รูป ที่พระพุทธองค์ทรงบวชให้แบบเอหิภิกขุอุปสัมปทา โดยส่งพระสงฆ์สาวกเหล่านี้  ไปช่วยในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาต่อไป

การเผยแผ่พระพุทธศาสนาโดยพระสงฆ์สาวกจึงเกิดขึ้น ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
ตามพระพุทธดำรัสที่ว่า “ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลาย จงเที่ยวจาริกไป เพื่อประโยชน์สุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนุเคราะห์แก่ชาวโลก เพื่อประโยชน์เกื้อกูลและความสุขแก่ทวยเทพ
และมนุษย์ อย่าไปโดยทางเดียวกันสององค์ จงแสดงธรรมอันมีความงามในเบื้องต้น มีความงามในท่ามกลาง และมีความงามในที่สุด จงประกาศพรหมจรรย์ ทั้งอรรถและพยัญชนะให้บริบูรณ์ครบถ้วน สัตว์ทั้งหลายมีธุลี ในตาน้อย มีอยู่ย่อมเสื่อมไป เพราะไม่ได้ฟังธรรม จักมีผู้รู้ธรรม ภิกษุทั้งหลาย แม้เราก็จะไปยังตำบลอุรุเวลาเสนานิคมเพื่อแสดงธรรม” ซึ่งพุทธดำรัสนี้แสดงให้เห็นว่าพระพุทธองค์ทรงกำหนดหน้าที่ให้แก่พระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา ไว้ตั้งแต่เริ่มประกาศพระศาสนา ปัจจุบันมีพระสงฆ์สาวกเป็นจำนวนมาก ช่วยกันในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ทำให้พระพุทธศาสนาได้เจริญรุ่งเรืองแผ่ขยายไปทั่วโลก